تشکیل شده از هشت جرز و لنگه طاقهای بین جرزها و یک چشمه طاق و هولی(هواگیر) در وسط چشمه طاق مرکزی بقعه و دو(طاق باریکه) در طرفین هست. هولی یا هواگیر وسطی از خارج با مقطع دایره و از داخل با مقطع هشت ضلعی منظم ساخته شده است و چهار ناودان سنگی متناسب دو عدد در سمت غربی بام و دو عدد در سمت شرقی بام آب باران را به پائین جاری می سازند و سکویی در زیر طاق وسطی متمایل به جنوب غربی شامل سنگ مرمر کوچکی روی قبر میرزا عبدالحسین فیض علی شاه و همچنین در کنارش قبر میرزا محمّدصادق طریقت نمازی اصفهانی ملقب به فیض علی شاه ثانی (م:1302ق) که نسب خانواده های نمازی شیراز به ایشان می رسد هست. غیر از این بقعه و تکیه ای که احتمالاً محیط بر آن بوده( به خاطر وجود قبور زیادی از اهل عرفان و تصوف دور بقعه) در تاریخ آمده که خانقاه و تکیه ای در سال 1068ق به دستور شاه عباس دوم صفوی به نام تکیة فیض در تخت فولاد ساخته می شود که میرزا مؤمن شهرستانی مادّه تاریخ احداث آن را بدین صورت گفته است: چون ساخت شهنشاه جهان تکیة فیض شد اهل صلاح را مکان تکیة فیض مومن، تاریخ سال اتمامش گفت: خالیست ز نامقیدان تکیة فیض(1068ق) و همچنین در کتاب «نصف جهان فی تعریف اصفهان» یکی از وقایع زمان شاه سلطان حسین صفوی را ذکر می کند مبنی بر تخریب تکایای و خانقاهها « دیگر حکم نمود که طایفة متصوفه را که در آن وقت زیاد شده بودند، از شهر اخراج نمودند. تکیه و خانقاهها را همه خراب نمودند و از تکایای معروف یکی تکیة فیض بود که به نام یا گفتة ملا محسن فیض کاشانی ساخته شده بود. آن را زیرورو کردند و احدی از جماعت صوفیه را باقی نگذاشتند». بر این اساس شاه عباس دوم صفوی(1052-1077ق) در سال1068ق خانقاه و تکیه ای را برای ملا محسن فیض کاشانی(1006-1090ق) در تخت فولاد احداث نموده است. شاه سلطان حسین صفوی(1106-1135ق) کلیة خانقاهها و تکایا از جمله تکیة فیض را خراب و زیر و رو نموده است. در دوران زندیه (1161-1203ق) در سال 1194ق میرزا عبدالحسین فیضعلیشاه فوت می کند و در تخت فولاد دفن می شود و پس از فوت او علیمراد خان زند بقعه ای و احتمالاً تکیه ای برای او می سازد که همین بقعه موجود می باشد. بنابراین می توان گفت به استناد مصرع مادّه تاریخ ( این مکان باد جای فیض علی1193ق) که در اطاق غربی تکیة میرفندرسکی گچبری شده، اطاق مذکور همانطور که سیّد مصلح الدین مهدوی نیز حدس زده، خانقاه میرزا عبدالحسین فیض علیشاه هم بوده است که در بقعه موجود مدفون است. ولی تکیه فیض مورد نظر در زمان شاه سلطان حسین صفوی معدوم گردیده است.