حكيم اديب، فرزند سيد احمد، از سلسله جليله سادات حسينى درب امامى اصفهان، در سال 1253ش در اصفهان متولد شد.
پس از فراگيرى علوم مقدماتى، در حوزه علمى اصفهان از محضر اساتيد زیر استفاده برد:
1- آقا سيد محمدباقر درچه اى(1264ق)؛ 2- آخوند كاشى(م: 1333ق)؛ 3- جهانگيرخان قشقايى (م: 1328ق)
همچنين در حوزه علميه تهران، همراه مرحوم شيخ محمود مفيد، نزد فقيه شهيد شيخ فضل الله نورى(1259 - 1327ق) و حكيم متأله، ميرزا حسن كرمانشاهى شاگردى نمود.
تحصيلات وی در قسمت ادبيات، منطق، نحو و صرف، معانى بيان و فلسفه بود و مخصوصاً در ادبيات عرب تخصص كامل داشت و از بعضى علماى معروف اجازه اجتهاد داشت.
حاج ميرزا محمدباقر از سال 1300ش وارد خدمت فرهنگ شد و مدت نُه سال در دبيرستان صارميه و سپس در دبيرستانهاى فرهنگ، ارامنه، دانشسراى دختران و دبيرستان معقول و منقول در اصفهان تدريس نمود.
مرحوم سيد مصلح الدين مهدوى، از شاگردان وى، مى نويسد:
« وى از اجله ادبا و شعرا و حكما و متكلمين بود» و همچنين او را به عنوان «عالم حكيم، اديب فاضل زاهد » معرفى مى نمايد.
حاج ميرزا محمدباقر امامى در بين فرهنگيان محبوبيت و احترام خاصى داشت و از كلاس درسش شاگردان زيادى استفاده كامل كردند، از جمله: سيد مصلح الدين مهدوى و اديب شاعر عبدالمجيد اوحدى(يكتا). آيت الله سيد حسن مدرس هاشمى نيز كتاب شرح منظومه و الهيات شفا را نزد او فرا گرفته است.
مرحوم امامى كتابى در حكمت تألیف کرده و در آن به شرح حال حكما و فيلسوفان پيش از سقراط تا صدرالمتألهين شيرازى و شاگردان او پرداخته است. رساله هاى نيز در نسبنامه خود (سادات درب امامى) دارد
وى در سن هفتاد سالگى در ظهر چهارشنبه از ماه صفر سال 1364ق برابر با چهاردهم فروردين سال 1324ش وفات يافت و در سمت شرقى تكيه بروجردی مدفون گرديد.
از آن مرحوم سه فرزند، دو پسر و يك دختر باقى ماند كه متأسفانه دو فرزند پسر در جوانى در مدت يك سال، يكى پس از ديگرى فوت نمودند.
در اين مورد مرحوم مهدوى چنين مى نويسد:
«آقاى حاجى ميرزا باقر پيرمردى است روشن ضمير، قريب هفتاد سال از سن ايشان مى گذرد و نتيجه عمرش دو فرزند به نام كمال و جمال بود كه تندباد اجل وزيدن گرفته، در مدت كمتر از يك سال هردو آنها را برد. فوت اين دو جوان در تمام شؤون پدر تأثير نموده، قيافه بسى رقت انگيز بدين مرد عزيز داده است»
مشروح زندگی نامه
حكيم اديب، فرزند سيد احمد، از سلسله جليله سادات حسينى درب امامى اصفهان، در سال 1253ش در اصفهان متولد شد.
پس از فراگيرى علوم مقدماتى، در حوزه علمى اصفهان از محضر اساتيد زیر استفاده برد:
1- آقا سيد محمدباقر درچه اى(1264ق)؛ 2- آخوند كاشى(م: 1333ق)؛ 3- جهانگيرخان قشقايى (م: 1328ق)
همچنين در حوزه علميه تهران، همراه مرحوم شيخ محمود مفيد، نزد فقيه شهيد شيخ فضل الله نورى(1259 - 1327ق) و حكيم متأله، ميرزا حسن كرمانشاهى شاگردى نمود.
تحصيلات وی در قسمت ادبيات، منطق، نحو و صرف، معانى بيان و فلسفه بود و مخصوصاً در ادبيات عرب تخصص كامل داشت و از بعضى علماى معروف اجازه اجتهاد داشت.
حاج ميرزا محمدباقر از سال 1300ش وارد خدمت فرهنگ شد و مدت نُه سال در دبيرستان صارميه و سپس در دبيرستانهاى فرهنگ، ارامنه، دانشسراى دختران و دبيرستان معقول و منقول در اصفهان تدريس نمود.
مرحوم سيد مصلح الدين مهدوى، از شاگردان وى، مى نويسد:
« وى از اجله ادبا و شعرا و حكما و متكلمين بود» و همچنين او را به عنوان «عالم حكيم، اديب فاضل زاهد » معرفى مى نمايد.
حاج ميرزا محمدباقر امامى در بين فرهنگيان محبوبيت و احترام خاصى داشت و از كلاس درسش شاگردان زيادى استفاده كامل كردند، از جمله: سيد مصلح الدين مهدوى و اديب شاعر عبدالمجيد اوحدى(يكتا). آيت الله سيد حسن مدرس هاشمى نيز كتاب شرح منظومه و الهيات شفا را نزد او فرا گرفته است.
مرحوم امامى كتابى در حكمت تألیف کرده و در آن به شرح حال حكما و فيلسوفان پيش از سقراط تا صدرالمتألهين شيرازى و شاگردان او پرداخته است. رساله هاى نيز در نسبنامه خود (سادات درب امامى) دارد
وى در سن هفتاد سالگى در ظهر چهارشنبه از ماه صفر سال 1364ق برابر با چهاردهم فروردين سال 1324ش وفات يافت و در سمت شرقى تكيه بروجردی مدفون گرديد.
از آن مرحوم سه فرزند، دو پسر و يك دختر باقى ماند كه متأسفانه دو فرزند پسر در جوانى در مدت يك سال، يكى پس از ديگرى فوت نمودند.
در اين مورد مرحوم مهدوى چنين مى نويسد:
«آقاى حاجى ميرزا باقر پيرمردى است روشن ضمير، قريب هفتاد سال از سن ايشان مى گذرد و نتيجه عمرش دو فرزند به نام كمال و جمال بود كه تندباد اجل وزيدن گرفته، در مدت كمتر از يك سال هردو آنها را برد. فوت اين دو جوان در تمام شؤون پدر تأثير نموده، قيافه بسى رقت انگيز بدين مرد عزيز داده است»