عالم عابد زاهد، فرزند میرزا زین العابدین  خاتون آبادی، از علمای گوشه نشین و منزوی بوده كه مادرش دختر میرزا احمد نیریزی، خطاط معروف بوده است.

وی در ریاضیات و نجوم و هیئت مهارت داشته،  مدرس فارسی هیئت بود.

وی در سال 1360ق فوت كرد و پیکرش را در تکیه خاتون آبادی به خاک سپردند. در وفات او مرحوم حسام الواعظین مرثیه و ماده تاریخی سروده که بر سنگ مزار وی به خط ثلث حک شده است.

آن کـــــه بُد زنــــــده روانش ز تولّای علی/وان که شد سرخوش و سر مست زصهبای علی

حــــاج سیـــّـد اســـدالله کـه در مدت عمر/هــمـــچـو عــمّار بـُد او واله و شیدای علی

بـــــود هم عالــم و هم زاهد و هم روشندل /دل  او طـــــور و منـــــــوّر ز تجلاّی علی

بهــــر تـــاریخ  وفـاتـش ز وفا گفت « حسام »/شـــــد بــهـــشــتی اسدالله  ز اعطای علی