فرزند ملا علی خوانساری، عالمی فاضل بوده و شغل کتابفروشی داشته است. وی در 10 ذیقعده1307ق وفات یافت و در قسمت جنوب غربی مزار ملا اسماعیل خواجویی مدفون گردید. بقعه ای جهت او ساختند که بعداً تخریب گردید. اشعار زیر را فرزندش در وفاتش سروده است:
دلا با که داری تو گفت و شنود/ز نیرنگ این نه رواق کبود
چه بسیار صیدی که از جای خود/برون نامده همچو تارش ز پود
ز هجرت هزار و سه صد سال و هفت/که بگذشت ناگه اجل شد فرود
به دل داغ مرگ پدر بر نهاد/ز داغش بشد زرد چشم کبود
چه بابی که چون رفت از نزد من/جهان جمله گردید نزدم چو رود
چه بابی که از بهر فرزند خود/برون رفته حبش ز حد و حدود
خدایا به حق سمیش نبی/ببخشای او را و بنمای جود
عطا کن تو توفیق تا زنده ام/گذارم اداء حقوقش به زود
کنون بهر تاریخ او گفتمی